BLUSUKAN

Sarapan Siki Mengko Kencot Maning

Ora kaya pirang taun kepungkur, wektu siki tembung blusukan wis ora kepetung aneh maning neng kupinge wong Indonesia, klebu uga wong Indonesia sing manggon neng njaba negara. Tembung blusuklan molahi rame deomong wong kena dearani bareng mucule bapak Joko Widodo (sing lewih akrab  desebut Jokowi) mlebu neng Jakarta arep nyalon Gubernur DKI.

Tembung blusukan asale saka tembung blusuk, sing deturuna dadi tembung-tembung: keblusuk, blusukan, blasak-blusuk. Sengerti inyong “keblusuk” nduweni teges ora kejarag mlebu neng panggonan sing ora biasa deambah merga kahanane ora pantes deambah.

Tembung “blusukan” tegese sengaja ngambahi panggonan-panggonan sing ora biasa deambah kanti maksud lan tujuan nggolet kabar lan kahanan sing lewih jelas cocok karo kasunyatane. “Blasak-blusuk” ngemu karep gole blusukan kuwe wis delakoni ping kopang-kaping lan ora mung neng panggonan sing padha. Angger neng kantoran ana istilah “sidak” alias inspeksi mendadak utawa ngecek dadakan.

Sing sejan-jane  si wis kit jaman kuna wis ana pejabat sing nglakoni blusukan kaya kuwe, mung sebutan utawa istilahe dudu blusukan  Gemiyen ana istilah “turba”, turun ke bawah (mudhun ya meng ngisor, anger meng dhuwur jenenge munggah). Lewih kuna maning cokan desebut nganggo tembung “:jlang”

Inyong egin kelingan dhong jaman inyong bocah, tau decritani rama inyong, lamona mau bengi watara jam sijian pak bupati jlang pirsa neng bale ana wong lagi padha juguran langsung pinarak neng bale mung dondon salaman. Wong-wong sing desalami ora ngerti lamona wong sing teka kuwe pak bupati, sing mung bengkung sarung, topi gabus ngagem hem putih model Bung Karnoan. Pak bupati dedherekna ajudan tindak ora nitih mobil.

Sejen maning critane uwa inyong, uwa Tarwan sing tau ngasta dadi camat neng Kedungbanteng utawa neng Tambak. Sewijining esuk pak bupati nyamper pak camat arep blusukan neng panggonan sing kenang banjir. Pak bupati kayong wis siap pisan, wis ngasta sepatu sing dhuwur nggo nutupi pantalone ben ora belok merga kenang belet.

Sejrone mriksani korban banjir kuwe pak bupati bener-bener blusukan, blasak-bluksuk mlebu ngumah sing kebanjiran nganti keblusuk-blusuk neng beletan sing jerone nganti sendhuwur entho-entho, lan sepatune blepot neng belet.

Sewise derasa cukup gole blusukan ketemu lan paring pangandikan maring para korban kon sing sabar, uga paring pitudhuh maring wong-wong sing nyambut gawe ngatasi akibat banjir, pak bupati ngersakna munggah. Gutul ndhuwur mampir warung nimbali ajudan ngersakaken ganti sepatu. Sepatu sing belok kon dekumbah, ganti sepatu bersih sing mau detinggal neng mobil.

Sewise madan suwe lan gole ngaso (ngunjuk, dhahar) derasa wis cukup, pak bupati jengkar niat nerusna blusukan maning neng desa sejen sing ana pereng gugur. Gutul njaba pak bupati nakokna sepatu sing kon dekumbah arep deagem maning, ningen ajudane urung ngumbah sepatu kuwe, lan semaur: “Mangke mawon, dekumbah seniki mangke nggih blepot malih”.

Karo mesem pak Bupati manthuk-manthuk terus ngejek mangkat maning maring desa sejen sing kena bencana. “Lha dalem dereng sarapan” atur si ajudan. Pak bupati cepet-cepet mangsuli: “Ora papa, sarapan siki, mengko ya kencot maning” karo tindak maring mobil.